Bar "Przyszłość"

Liczba postów : 46 Join date : 03/09/2015

Bar

W środku bar wydaje się żywcem wyciągnięty z lat '70 XX wieku. Ciemnoczerwone ściany, wyblakłe tu i ówdzie, nadszarpnięte w innym kącie, wciąż jednak przywołują na myśl coś przytulnego, domowego. Luźno porozstawiane stoły, każdy z innej parafii, o dołączonych do zestawu krzesłach nie wspominając w ogóle. Tak to zresztą jest, gdy tworzy się coś z niczego. Wymordowani kradli i znajdowali przedmioty, którymi później umeblowali wnętrze jedynego, prawdziwego w Desperacji baru. Na ścianach powieszonych jest nawet parę obrazów, jakaś wypchana głowa łosia, trofeum miecznika, który zawisnął tuż nad zwykle palącym się kominkiem.

Wzrok przyciąga jednak to co wzrok przyciągać ma: czyli bar. Nie jest zbyt okazały, ale wystarczy, by dostawiono do niego cztery podwyższone siedzenia. Blat, choć obdrapany, jest z uwielbieniem pucowany przez stojącego za ladą barmana, gotowego sięgnąć za siebie do jednej z półek na której poustawiane są trunki najróżniejszych lotów. Dodatkowo pomieszczenie to zostało wzbogacone o parę cennych przedmiotów, których próżno szukać w innych domostwach Desperacji. Po pierwsze: telewizor. Uwieszony na haku w rogu pomieszczenia, zwykle bzyczy i pokazuje jedynie śnieżycę z grochu. Czasami jednak, gdy nie brak prądu, a satelita okaże się nader łaskawa, ekran zamienia się w ruszające się obrazy o wyblakłych nieco i rozmazanych (ale zawsze, po co marudzić?) barwach. Po drugie zaś: kanapa. Czarna, skórzana, jak wszystko tutaj obszarpana, podrapana, zszyta niedbale. Ale to ona wydaje się tym „wyjątkowym” miejscem w barze. Ustawiona gdzieś na uboczu, dodaje tej szczypty wyluzowania i pozwala na odosobnienie się od mamrotu rozmów i natarczywych spojrzeń. Po trzecie: stół bilardowy. Są też dwa kije i z pięć kul. Naturalnie, gra toczy się na odrobinę innych zasadach (wciąż brak białej kuli), ale z nudów jesteśmy w stanie zdobyć się na wszystko.

Jest to prawdopodobnie jedyne, tak luksusowe miejsce, do jakiego można po prostu wejść, pobyć za friko i wyjść kiedy tylko najdzie nas taka ochota. Żyć nie umierać.

Liczba postów : 46 Join date : 03/09/2015

Ulica przy barze

Ot, zwykła szara ulica z norami Desperatów po obu stronach. Jedyne, co różni ją od innych, to obecność baru tuż przy niej oraz zapijaczonych mord w zaułku, którzy szczają, rzygają oraz srają pod siebie. No i parę martwych trucheł wala się pod nogami.

Liczba postów : 46 Join date : 03/09/2015

Tyły budynku

Co tu dużo mówić, przestrzeń znajdująca się pomiędzy tylną ścianą budynku a ogrodzeniem. Poza paroma śmietnikami niewiele się tu znajduje. Dookoła walają się śmieci, wśród których często można spotkać szczury, ale nikogo to już nie razi.

Liczba postów : 46 Join date : 03/09/2015

Pokój na piętrze.

Pokój jak cała reszta jest mały, brudny i zapuszczony. Wątpliwej jakości łóżko niebezpiecznie zgrzyta pod ciężarem osoby, która postanawia uciąć sobie drzemkę, stara, pożółkła już tapeta w kwiatki zdobi to nieszczęsne pomieszczenie sprawiając wrażenie raczej upiorne, aniżeli uspakajające. Poplamiony, wyleniały dywan na środku pokoju jest tylko wisienką na tym spleśniałym torcie. Ale przynajmniej jest dach nad głową i można w spokoju się przespać. Chyba, że wlezie do środka jakaś zapijaczona morda. Wszakże brakuje zamka w drzwiach.

Liczba postów : 46 Join date : 03/09/2015

Powniczka

Dwa wejścia prowadzą do tego miejsca. Pierwsze znajduje się w zaułku za barem, drugie zaś na zapleczu, gdzie tylko Bob może dotrzeć. Swojego czasu była to zwykła spiżarnia, w której przechowywano konserwy, suszone mięso i alkohol. Z czasem jednak zyskała wiele nowych funkcji, w czym główną było wynajmowanie piwniczki do narad wszelakim gangom, bandom i zespołom. Albo dilerom, jeśli akurat mieli czym zapłacić.
W środku znajduje się kilka pustych beczek oraz drewniana szafa, najpewniej też pusta. Na środku zaś stoi okrągły stół, dookoła którego poustawiano stołki i nadszarpnięte zębem czasu krzesła.
Szczury są tu głównymi lokatorami, trzeba się z tym liczyć.